MIMBERA - IZGUBLJENOST I VJERA

الْحَمْدُ لِلَّهِ  رَبِّ الْعَالَمِينَ، نَسْتَعِينُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ، وَ نَسْألُهُ الكَرَامَةَ فِيماَ بَعْدَ الْمَوْتِ لَنَا وَ لِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ. وَنَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شُرُورِ أَنْفُسِنَا وَ مِنْ سَيِّئاتِ أعْمَالِنَا. مَنْ يَهْدِهِ اللَّهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلاَ هَادِيَ لَهُ.

وَأشْهَدُ أنْ لا إِلَهَ إِلاّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، أرْسَلَهُ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَ سِرَاجًا مُنِيرًا لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَ يَحِقَّ الْقَوْلُ عَلىَ الْكَافِرِينَ.

 صلى الله تعالى عليه وعلى آله وأولاده وأزواجه وأصحابه وأتباعه. وخلفائه الراشدين المرشدين المهديين من بعده. ووزارئه الكاملين في عهده. خصوصا منهم على ساداتنا أبي بكر وعمر وعثمان وعلي. وعلى بقية الصحابة والقرابة والتابعين. والذين اتبعوهم بإحسان إلى يوم الدين،

 رضوان الله تعالى عليهم وعلينا أجمعين. أما بعد، فيا عباتد الله، اتقوا الله وأطيعوه. إن الله مع الذين اتقوا والذين هم محسنون ۞

قال الله تعالى فى كتابه الكريم :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ

 صدق الله العظيم

 U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!            

 Zaista sva hvala i zahvala pripada Allahu. Zahvaljujemo mu se, od Njega pomoć i uputu tražimo. Utječemo se Allahu od zla naših djela i od zla naših duša. Onoga koga Allah uputi doista je upućen, a onoga koga Allah u zabludi ostavi niko mu ne može na pravi put ukazati. Svjedočimo da nema drugog boga osim Allaha jednog i jedinog koji nema sudruga. I svjedočimo da je Muhammed njegov rob i Poslanik. Donosimo salavat i selam na našeg Poslanika, na njegovu porodicu, ashabe, tabiine kao i na sve pripadnike njegovog ummeta.

 A zatim: dragi brate i poštovana sestro, danas je petak 16. ševval 1439. ili 29. juni 2018. godine. Ovo je 41. hutba u novoj godini. Prošli petak imasmo temu, ,Smiren i postojan', a današnja je, ,Izgubljenost i vjera.'

 Draga braćo, iman nije samo pusti govor i takmičenje u slatkorječivosti jezika, iman je cjelokupnost naših postupaka i djela, iman ima uticaja na naš dunjalučki život. Vjerovati znači Allahu svoju riječ dati a onaj ko svoju riječ održi, Džennetom će nagrađen biti. Iman se prepoznaje na licu i na životu vjernika, pa je vjernik primjeran radnik, dobar službenik i ima najbolje međuljudske odnose.

 Dakle, pokretač svih dobrih djela je naš iman, a djela naša, njihova brojnost i raznovrsnost govore o nivou i kvalitetu našeg imana. Mnogo je onih koji ne vjeruju u Allaha pa pokušavaju potrebe svoje duše nekim drugim sredstvima da zadovolje. Tako se jedni odaju alkoholu ili drogi, pojedini kocki, a svi oni baveći se tim stvarima slabe svoj iman i potkopavaju svoju vjeru.

 Vjerovanje (iman) se pojačava putem ibadeta koje nam je Allah propisao. Zbog toga je bitno da ibadete nikada ne napuštamo i propuštamo. Znači, vjera je poput vatre koju moramo održavati stalnim dodavanjem drva kako se ne bi ugasila, ta drva su naši ibadeti (namaz, post, zekat, hadž, dobra djela, ukratko to je kontinuirana pobožnost).

 Koliko je iman bitan govori nam i činjenica da od imana ovisi kompletno dešavanje kako za pojedinca tako i za mjesto gdje živimo, počevši od vremena, od padanja kiše, od sazrijevanja usjeva itd. Allah Uzvišeni kaže: „A da su stanovnici selā i gradova vjerovali i grijeha se klonili, Mi bismo im blagoslove i s neba i iz zemlje slali, ali, oni su poricali, pa smo ih kažnjavali za ono što su zaradili.“Al-Araf 96.

 Često nismo svjesni kako nam malo treba da budemo pobožni i na pravom putu. Zato brate, pogledaj u Mjesec, vidjet ćeš Božiju ljepotu; pogledaj u Sunce, vidjećeš Božiju moć; pogledaj sebe u ogledalu, vidjećeš najljepše biće na svijetu. No, bît tvoje ljepote nije u ljepoti tvoga tijela. Bît tvoje ljepote je u ljepoti tvoje duše, a ljepota tvoje duše je ljepota tvoje vjere, a ljepota tvoje vjere je ljepota tvoje ruke, a ljepota tvoje ruke je ljepota tvoga uma, a ljepota tvoga uma je sposobnost tvoga oka, koje može da gleda, ali tvoj um je taj koji može da vidi ljepotu i moć Svevišnjeg Boga. Onaj koji nije u stanju da dokuči dragulj vjere u dubini svoje duše, ne osjeća miris svoje duše od Božanskog Duha. Umjesto toga, on osjeća miris dima od dogmatske ideologije, koja zagađuje njegovu čistu dušu, koja onda zagađuje njegovu čistu prirodu (fitretallah).

 U ,,vremenu'' kad smo se izgovarali da nam drugi smetaju u vjerovanju, često smo krivili Marksa i bilo nam je lakše tada kad smo imali Marksa. On je bio ,kriv' što nismo mogli imati dragulj čiste vjere, koji se nalazio u duši nam i u srcu našemu. Sada kad smo dragulj pronašli u dubini duše naše, te ga otkrili i pokazali svijetu u najboljem svjetlu, dragulj nam se (iz)gubi u mraku sujete, pakosti, dvoličnosti i sebičnosti. 

 Kako je moguće spasiti dragulj čiste vjere u našoj kolektivnoj duši od svih ovih prljavih napada? Moguće je tako što ćemo spoznati razliku između čiste vjere, koja nam osvjetljava životni put i prljave dogme, koja nam taj put zamračuje. Lahko rečeno, ali teško ostvarljivo. Ali, riječ je uvijek bila na početku željenog puta.

 Čista vjera u Boga je uvjet za čistu vjeru u sebe. Jer, onaj koji nema čistu vjeru u Boga, nema ni čistu vjeru u sebe. Oni koji ovo pitanje postavljaju obrnuto gube iz vida da je čovjek najovisnije biće na svijetu. Ovisan je o nečemu što je izvan njega. Ako nije spoznao da je to Bog o kojem je nužno ovisan, čovjek je onda ovisan o nekome ili nečemu drugom što nije Bog, a to znači što nije ni pouzdano ni vječno. A sve što nije ni pouzdano ni vječno nije ni spasonosno, a sve što nije spasonosno čovjeku je besmisleno.

 Imamo danas nekih ljudi koji se po navici pozivaju na Boga, ali se ponašaju kao da Boga nema. To je osnovna karakteristika vjere nekih ljudi, koji su se dohvatili dragulja čiste vjere, ali ga nisu srcem prihvatili, niti su ga umom razumjeli, niti su ga rukom uhvatili. Njima je dragulj čiste vjere ostao na vrhu jezika, na kraju srca, na površini uma, na vrh prsta njihove ruke. Nisu oni krivi. Krivi smo mi koji sve više postajemo slični njima umjesto da oni postanu slični nama, koji smo uvijek doticali dragulj čiste vjere u dubini naše duše.

 Poštovane džematlije, vjerovanje u Allaha daje čovjeku osjećaj sigurnosti i slobode. Za takve Allah u Kur'anu kaže: „One koji vjeruju i čija se srca, kad se Allah spomene, smiruju – a srca se doista, kad se Allah spomene, smiruju!” Er-Ra’d 28.

 Znajmo dobro, duša bez vjere nestabilna je, nervozna je, izgubljena je, uplašena je. Duša je nervozna je zbog toga što je Allah dž.š., u svakom čovjeku pohranio osjećaj i želju za dobrom budućnosti kao i strah od eventualnih neželjenih posljedica.

 Zato, onaj ko se zaputi poznatim putem, prateći znakove i upute taj se sigurnim putem zaputio, dok svi drugi putevi mogu učiniti da se izgubimo ili da nam duša povileni. Osoba koja je izgubila iman i koja ostala je bez prave i iskrene vjere – nije mirna!? Kako da bude mirna a ne vjeruje u Allaha dž.š., Veličanstvenog, u čijoj je ruci sva vlast nad svim što postoji. Osoba bez vjere se neprestano plaši za sebe i svoj imetak, a ako je kakva nesreća snađe namah skrene u psihičku ili fizičku nestabilnost!

 Osoba bez imana se ne nada sevabima i nagradama od Allaha dž.š., tako da je ona hem što je nestabilna a hem je u neprestanoj nesreći i patnji. Allah dž.š., kaže: ,,Biće sigurni samo oni koji vjeruju i vjerovanje svoje s mnogoboštvom ne pomiješaju; oni će biti na pravome putu.” (El-En’am, 82.)

Dova

 Uzvišeni Allahu, ojačaj naš iman, primi naše ibadete, pomozi nam da budemo istinski vjernici predani Tebi, da na Danu suda budeš zadovoljan s nama. Amin.

 Milostivi Allahu, daj nam svijest da volimo džamiju i one koji nas vode na pravi put. Daj nam da ustreptimo kada se približi petak i džuma namaz. Oživi naša srca da ne zaboravljamo svoju islamsku zajednicu ma gdje bili i živjeli. Amin!

ألا إن أحسن الكلام و أبلغ النظام. كلام الله الملك العزيز العلام. كما قال الله تبارك و تعالي في نظم الكلام: و إذا قريئ القرآن فاستمعوا و أنصتوا لعلكم ترحمون.

أعوذ بالله من الشيطان الرجيم. بسم الله الرحمن الرحيم: إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ.

[جلوس]

بارك الله لنا و لكم و لسائر المؤمنين و المؤمنات و المسلمين و المسلمات الاحياء منهم و الاموات يرحمتك يا أرحم الرحمين

الخطبة الثانية

الحمد لله حمد الكاملين. و الصلاة و السلام علي رسولنا محمد و آله و صحبه أجمعين. تعظيما لنبيه و تكريما لفخامة شأن شرف صفيه. فقال عز و جل من قائل مخبرا و آمرا: إن الله و ملائكته يصلون علي النبي, يا أيها الذين آمنوا صلوا عليه و سلموا تسليما.

اللهم صلي علي محمد و علي آل محمد, كما صليت علي ابراهيم و علي آل ابراهيم, إنك حميد مجيد.

اللهم بارك علي محمد و علي آل محمد, كما باركت علي ابراهيم و علي آل ابراهيم, إنك حميد مجيد.

اللهم أصلح أحوالنا, و أحسن أعمالنا, و بلّغْنا مما يرضيك آمالنا, و ولِّ اُمورنا خيارنا, و لا تولَّ اُمورنا شرارنا, و لا تؤاخذنا بما فعل السفهاء منّا, و كن لنا و لا تكن علينا. اللهم اجعل هذا البلدآمنا, مؤمنا, مطمئنّا و سائر البلاد المسلمين برحمتك يا أرحم الرحمين.

ان الله يأمر بالعدل و الإحسان ، و ايتاء ذي القربي و ينهي عن الفحشاء و المنكر و البغي يعظكم لعلكم تذكرون

 صدق الله العظيم

Literatura: Tefsir ibni Kesir,Sahihul-Buhari,Hajrudin ef. Mujkanović,Preporod.

Nijaz Salkić